Ebeveynlikte Tükenmişliğe Karşı Öz Şefkat: Kendine de Bir Yer Aç

Çocuğunuz ağladığında hemen koşarsınız. Ergen çocuğunuz sizi azarlasa da o akşam yemeğini hazırlarsınız. Bebeğiniz gece uyanır, siz de uyanırsınız. Ama ya siz? Kim sizin ağlamanıza koşuyor?

Ebeveynlik, koşulsuz bir sevgiyle yapılan bir görev gibi görünse de, çoğu zaman kendini unutma, tükenme ve sessiz bir yalnızlık anlamına geliyor. Hele ki modern dünyada, tüm rollerin yükü çoğu zaman bir kişinin üzerine yığılıyor: siz. Bu atölye, işte tam da bu noktada sizi görmeyi, duymayı ve güçlendirmeyi hedefliyor.

Bu Atölyede Ne Bulacaksınız?

• Erken çocukluk, ergenlik ve yetişkinlik süreçlerinde ebeveyn olarak karşılaştığınız zorluklara farklı bir pencereden bakmayı.
• Kendinize şefkat göstermenin “bencillik” değil, “koruyuculuk” olduğunu anlamayı.
• Günlük hayatın içinde uygulayabileceğiniz kısa ama etkili farkındalık ve öz-şefkat egzersizlerini.
• Gerçek yaşam hikâyeleriyle, yalnız olmadığınızı hissettiren bir alanı.
• Duygusal tükenmişliği azaltacak, suçluluk yerine anlayış ve güç kazandıracak bir rehberliği.

Bu Atölye Kimler İçin?

• Kendini hep en sona bırakan anneler.
• Ergenlikteki çocuğuyla ilişkisinde zorlanan babalar.
• “Ben bu işi doğru yapıyor muyum?” diye içten içe kaygılanan herkes.
• Tükenmiş, kırgın ama hâlâ sevmeye devam eden tüm ebeveynler.

Vaat Ediyoruz ki…

Bu atölye size sihirli çözümler değil, ayakları yere basan bir içgörü sunacak.

Yalnız olmadığınızı, bu yolda birbirimizi taşıyabileceğimizi, ve en önemlisi: kendi ihtiyaçlarınızı fark ettiğinizde çocuklarınızı daha sağlıklı bir yerden sevebileceğinizi hatırlatacağız.

Çünkü kendinize şefkat gösterdiğinizde, sadece siz değil; çocuğunuz da, ilişkiniz de, eviniz de iyileşmeye başlar. Ve evet, bazen sadece üç dakikalık bir nefes bile bir evi yeniden kurabilir.

Katılmak için vakit yaratın. Çünkü siz de varsınız.